แสงเดินทางจากดวงอาทิตย์ ตกกระทบวัตถุต่างๆ และสะท้อนเข้าสู่ดวงตาของมนุษย์ ซึ่งในดวงตาของมนุษย์นั้นมีเซลล์ประสาทที่จอรับภาพ ( Photoreceptors ) สามารถเปลี่ยนคลื่นแสง เป็นสัญญาณไฟฟ้า ด้วย ปฏิกิริยา Phototransduction เพื่อกระตุ้น ให้เกิดกระแสประสาท ( Neural signal ) ส่งสัญญาณประสาทจาก เส้นประสาทตา ( Optics nerves ) ส่งต่อไปยัง เซลล์สมอง เพื่อให้เกิดการรวมภาพจากสัญญาณประสาทที่ได้รับจากตาทั้งสองข้าง บริเวณสมอง จะเกิดการประมวล และแปลผลภาพ ทำให้เกิดกระบวนการรับรู้ภาพ ที่ดวงตามองเห็นเป็นลักษณะต่างๆ เช่น รายละเอียดและขนาดของวัตถุ การรับรู้สีต่างๆของวัตถุ การเคลื่อนไหวของสิ่งต่างๆ ทั้ง คน สัตว์ สิ่งของ รวมไปถึงการรับรู้ความตื้นลึกหนาบางของวัตถุ และการคาดคะเน กะระยะในทิศทางต่างๆ เป็นต้น

ส่งผลให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างภาพที่มองเห็น กับการรับรู้ทางจิตใจ ซึ่งจาก Topic นั้น สรุปโดยความคิดเห็นส่วนตัวแล้ว การมองเห็นโลกภายนอกด้วยดวงตาของมนุษย์ ( ตานอก ) หรือทางพุทธศาสนาเรียกว่า อายตนะภายนอก เป็นการใช้ดวงตาเพื่อ มองเห็นโลกในเชิงกายภาพว่าสิ่งต่างๆที่ปรากฎ เช่น ผู้คน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ ซึ่งเหล่านั้นตั้งอยู่เป็นปกติ มีความสัมพันธ์เชื่อมโยงเป็นเหตุการณ์ ส่งผลต่อ การมองเห็นโดยจิตใจตนเอง ( ตาใน ) คือการรับรู้ภายในจิตใจต่อสิ่งต่างๆ ที่มองเห็นในทางกายภาพนั้น แล้วมีความรู้สึกอย่างไร เมื่อร่วมกับอายตนะภายในอื่นๆ คือ การได้ยินทางหู ได้กลิ่นทางจมูก รู้รสชาติทางลิ้น รับสัมผัสทางกาย เช่น อาจจะมี ความรัก โลภ โกรธ หลง พอใจ ไม่พอใจ